Verslag van hellingzweven Gerlitzen in Oostenrijk
Hellingzweven Gerlitzen Oostenrijk 23-06 tot 29-06 2019
Belevenissen aan de helling van Nico Kraakman, Nico Koning, Arno van Denderen, Johannes Weinzierl, Nico Sjerps, en Ger Smit
Nadat Johannes de huurauto had opgehaald en overgedragen had aan Nico Kraakman, kon die de rit gaan maken om alle bagage bij de deelnemers op te halen.
En de zondagavond was het dan zover dat we om 21.00u de reis aanvingen richting Oostenrijk om te gaan helling zweven in Gerlitzen boven op de berg, die een hoogte heeft van 1922mtr.
De reis liep voorspoedig en met regelmatige pauzes en wisseling van chauffeur waren we maandagochtend rond een uur of elf op de plaats van bestemming. Eerst even de locatie verkennen en kennis maken in het hotel, de kelder opzoeken en de spullen uit de auto halen.
We waren mooi op tijd, dus nog alle gelegenheid om de eerste zwevers de dieperik in te gooien, uiteraard lieten we de spits afbijten door ons meest ervaren team lid Johannes, al was het alleen maar om te zien hoe ver je naar beneden moest om je toestel weer op te halen.
Maar we waren mazzel er was aardig wat thermiek waardoor we het aandurfde, om voor zover je die mee had, de motor-loze zwevers in te zetten.
Het is toch wel wat anders zo in de bergen te vliegen, je staat praktisch in de wolken en dat is toch iets om rekening mee te houden, mijn eerste vlucht pakte gelijk pittig thermiek en ging al ras hoger en hoger, totdat er een donkere wolk aan kwam drijven die dreigde onder mijn toestel door te schuiven, als de sodemieter een daling ingezet om net op tijd onder het wolkendek uit te komen, en zo had ik de eerste adrenaline stoot gelijk binnen.
We hadden lekker zonnig weer dus insmeren was wel een must, je hebt het niet zo in de gaten bij ongeveer 20 graden, maar het zonnetje is lekker scherp, de middag lekker vol gevlogen tot het tijd werd om richting het avondeten te gaan, maar niet eerst voordat we ons een biertje goed lieten smaken, het is tenslotte vakantie.
We hebben de hele week prima gegeten in het hotel, en ook het ontbijt met een vers gebakken eitje lieten we ons goed vallen.
Gelijk de eerste avond flink aan de bak om een toestel van Ger weer op te kalefateren en weer vliegwaardig te maken, lang leve de ductape en foam lijm, waarna we het toestel omdoopte tot de “Silver Bullit”
Verder konden we een groep Duitser nog van dienst zijn met een soldeerstation, en zo werd in die richting ook het ijs gelijk gebroken, we waren goed voorzien van start gegaan met allerhande bouwmaterialen.
De tweede dag aan de helling was ook een rustige dag wat de wind betrof, er was wel veel minder thermiek, dat zat meer in een hoek waar veel man-dragende parachutes vlogen en was voor ons een no go area.
Gelukkig hadden we allemaal onze motor zwevers mee zodat diepe landingen in het dal ons bespaard bleven, al met al een mooie ontspannen vliegdag.
Helaas vloog Ger zijn “Silver Bullit” deze dag helemaal aan vellen, maar dat mocht de pret niet drukken en werd de reserve kist aangerukt.
Op de woensdag ook weer een rustig windje met links en rechts wat snippers thermiek, een mooie rustige aanloop op de windcondities die wat meer aan begon te trekken.
Maar er gebeurde genoeg om de adrenaline op peil te houden, tijdens een start van Nico Kraakman kreeg de wind even vat op zijn toestel en vloog hij dwars tussen de antennes door van een radarstation van het vliegveld, bijna was er geen vliegverkeer meer mogelijk in Oostenrijk.
Tijdens een latere vlucht was hij wat minder fortuinlijk omdat zijn motor tijdens de vlucht er uit brak, waarschijnlijk was er wat schade opgelopen tijdens een eerdere wat harde landing, maar hij was nog wel zo mazzel dat zijn kist tijdens de pomp bewegingen naar beneden net boven de grond weer omhoog kwam wat de schade aanzienlijk beperkte, na enig speurwerk aan de helling kwam ook de motor weer terecht. Nico Sjerps bleef voorzichtig met vliegen, hij nam geen risico en vloog beheerst zijn rondjes over de Gerlitzen.
Af en doe hoorde ik zijn zwever fluitend langskomen. Johannes begon inmiddels al naar een andere helling uit te kijken voor de DG 100 van 4 mtr, en ook naar mijn gevoel konden we niet aan de hellingzijde van de eerste dagen blijven als ik de Spatz 55 ook nog een keer in het luchtruim wilde zien. Omdat we boven op de berg zaten was de andere kant op zoeken niet heel ingewikkeld en gingen we daar ons geluk beproeven en wat oefenen om tegen de berg op omhoog te landen, best wel lastig met een stevige rugwind, voor je het weet schiet je al weer over de top heen.
Na wat speurwerk met een motorzwever was Johannes er voldoende van overtuigd dat de DG100 het luchtruim zou kunnen kiezen, en na enig wachten op het juiste moment ging ook die van start, het was te doen, maar het bleek met hangen en wurgen, ook de wandeling om een gebouwtje heen, hij wilde toch tegen wind landen, was best wel enerverend omdat je enerzijds je kist in de gaten wil houden en anderszins wil zien waar je loopt, het is best wel wat hobbelig boven op de berg, voor de grotere toestellen hielden we het gezien voor die dag.
De donderdag stond al wat meer wind en ook de thermiekbellen waren sterker, het hoedje van Nico Kraakman dreigde een eigen leven te gaan leiden, een mooie dag voor de DG 100 en Spatz 55, en die kwamen dan ook mooi tot hun recht, de adrenaline giert door je lijf omdat je weet dat je zonder motor eigenlijk geen diepe zakkers in het dal kan veroorloven, verder nog lekker gevlogen met de andere toestellen, een prima vliegdag zonder noemenswaardige incidenten, de groep krijgt de kunsten van het hellingvliegen al lekker te pakken.
De vrijdag verloopt ook goed waarbij er echt veel thermiek was en er grote hoogten en lange tijden bereikt konden worden met zowel de kleinere als de grote toestellen van onze groep.
Arno maakte nog een landing met zijn Fox nog tegen een boompje, resultaat, een deukje in de vleugel van de Fox en een enorme deuk in Arno zijn ego, maar.Er waren ook een aantal Duits sprekende hellingzwevers
die, ik noem het maar oneerbiedig, een aantal zeer snelle glasbakken (prestatie zwevers)bij zich hadden, die het luchtruim met zo’n 200 km/u doorkliefden, oplettendheid en concentratie van alle deelnemers vergend. Om op zaterdag op tijd te kunnen vertrekken werd de vrijdagavond benut om alles weer goed in te pakken en in de auto te laden, de kok had op zaterdag ochtend vroeg voor ons de lunch pakketjes klaar gemaakt en na een hartelijk afscheid werd de reis naar huis weer aangevangen.
Op zaterdagavond rond 24.00u waren we allemaal weer thuis, en konden we terug kijken op een zeer geslaagde heling zweefvlieg expeditie, waar het weer zeer welwillig aan mee werkte en ook de groep gezellig aan elkaar gewaagd was, veel gelachen en mooie momenten beleefd.
Verslag opgetekend door Nico Koning.